الگوی ارزیابی هستههای کنشگر پیشرفت
نویسنده: میثم خلیلی و همکاران
بیشک تقویت گروههای مردمی در مناطق مختلف به جهت تشکیل شبکهای از هستههای پیشرفت منطقهای راهبردی متعالی است که علاوه بر تقویت بنیانهای مردمسالاری دینی و تحقق پیشرفتی پایدار، بر بسیاری از الگوهای توسعهگرا و یا راهبردهای تصدیگرانهی دستگاههای حاکمیتی تفوق داشته و معایب آنها که ازجمله حرکت بر ریل الگوهای مخرب غربی، فربهشدن ساختارهای حاکمیتی، تضییع منابع در اثر بومی نبودن طرحها، عدم اتکا به توان مردمی و عدم بهرهبرداری از سرمایه اجتماعی و ... است را به دنبال نخواهد داشت. بنابراین حرکت به سمت تقویت و فعال سازی هسته های کنشگر پیشرفت، راهبردی است که نیازمند ساخت الگوهای بومی پیشرفت میباشد و نخستین گام از کار با هستههای پیشرفت و تعریف عملیات و یا طراحی مسیر ارتقاء برای آنها، ارزیابی آنها به جهت شناخت وضعیت کنونی است. ارزیابی هستههای پیشرفت تصویر دقیقی ازآنچه یک هسته در توان دارد و نیز ظرفیتهای آن را در اختیار خواهد گذاشت که ناظر به آن میتوان مسیر رشد هسته و نوع نقشآفرینی آن در تحقق پیشرفت منطقهای را ترسیم نمود. در این راستا، الگوی ارزیابی هستههای پیشرفت بر اساس دستیابی به سه رکن سنجههای ارزیابی، ابزارهای ارزیابی و سناریوی دوره ارزیابی، طراحی و آمادهسازی شده است. کتاب «نبرد پیشرفت»، به معرفی این الگوی ارزیابی در قالب تبیین مدل طراحیشدهای میپردازد که تمامی اجزاء آن بدون اقتباس از دیگر الگوهای رایج و مراجعه به آنها و بر اساس فرآیندهای تدوین الگو، حاصلشده است. علت این عدم اقتباس را میتوان نو و بیبدیل بودن الگوی ارزیابی دانست که ازجمله مهمترین شاخصه آن، حضور مخاطبین بهصورت گروهی است؛ که در سایر الگوها یا توجهی بدان نشده و یا کمتر مورداشاره قرارگرفته است.